André Hazes draagt het gemis van zijn vader nog altijd met zich mee: “Dat moment vergeet ik nooit”
André Hazes jr., zoon van de legendarische volkszanger André Hazes, heeft al van jongs af aan te maken gehad met verlies. Hoewel hij nog maar een kind was toen zijn vader overleed, is dat ingrijpende moment hem altijd bijgebleven.
Een leven vol muziek en herstel
Net als zijn vader stroomt muziek door zijn aderen. André jr. is inmiddels een gevestigde naam in de Nederlandse muziekwereld. Hij heeft moeilijke jaren gekend, waarin hij diep zat, maar wist daar sterker uit te komen. Tegenwoordig staat hij weer vol energie op het podium, straalt hij gezondheid uit, en geniet hij volop van het leven. Een prachtige ontwikkeling om te zien.
Jeugdherinneringen en een pijnlijk afscheid
Onlangs sprak André openhartig in het tv-programma De Klassenavond over zijn jeugd, schooltijd en het verlies van zijn vader. “De klas waarmee ik toen op school zat, maakte het overlijden van mijn vader van dichtbij mee,” vertelde hij aan De Telegraaf.
Zijn school betekende veel voor hem in die tijd; het voelde als een veilige plek. Op de dag dat zijn vader overleed, dacht André nog dat hij gewoon naar school zou gaan. “We sliepen toen al een paar dagen bij familievrienden, omdat mijn vader in het ziekenhuis lag. Maar dat gebeurde wel vaker, dus we verwachtten gewoon dat hij weer thuis zou komen.”
“We wisten het meteen”
Toch voelde die ochtend anders. “Alles wat maar iets met nieuws te maken had, stond uit: de televisie, de radio, ook in de auto. In plaats van naar school, reden we ineens naar huis. Daar stond de oprit vol met auto’s en binnen was het druk met mensen. Wij vonden dat eigenlijk nog gezellig.”
Tot zijn moeder hen apart nam. “Ze zei: ‘Loop even mee.’ En op dat moment voelden we het al. We vroegen haar: ‘Papa is dood, hè?’ Ze knikte. Dat moment vergeet ik nooit meer.”
Een plek vol herinneringen
Sindsdien is het ouderlijk huis voor André beladen terrein. “De laatste keer dat ik daar naar binnen ging, was ik achttien. Dat ging helemaal mis. Ik werd echt ziek van alles wat ik daar weer voelde. Alle energie en herinneringen kwamen terug. Toen heb ik voor mezelf besloten: ik kom hier nooit meer terug. Ik wil er niet meer naar binnen, nooit meer.”
Het is hartverscheurend om zoiets ingrijpends op zo’n jonge leeftijd te moeten meemaken. Gelukkig heeft André inmiddels zijn weg gevonden, maar het gemis blijft – elke dag.
