Emma Heesters openhartig over moeilijke periode: ‘Ik weet niet of ik mijn volgende verjaardag haal’
Zangeres Emma Heesters heeft een bijzonder zware tijd doorgemaakt. Hoewel haar behandelingen inmiddels achter de rug zijn, ondervindt ze nog steeds de gevolgen van de bestralingen. Dat valt haar zwaar: “Ik weet nog steeds niet zeker of ik mijn volgende verjaardag haal.”
Eind vorig jaar kreeg Emma het verwoestende nieuws: baarmoederhalskanker. De diagnose volgde na klachten van extreme vermoeidheid en onverklaarbaar bloedverlies. “De huisarts dacht in eerste instantie dat het niets ernstigs zou zijn – ik was tenslotte nog jong. Maar ik heb aangedrongen op verder onderzoek. Gelukkig, want ik ben blij dat ik me niet heb laten wegsturen,” vertelt ze in een interview met het AD.
Zware behandelingen
Na de diagnose werd er direct gestart met intensieve behandelingen. Eerst werden haar lymfeklieren operatief verwijderd. Vervolgens onderging Emma meerdere chemokuren, werd ze maar liefst 25 keer bestraald en kreeg ze drie keer brachytherapie.
Leven in onzekerheid
Ondanks alle inspanningen is de uitkomst nog onzeker. “De bestraling werkt nog steeds door in mijn lichaam. Of ik beter word, of – zoals de artsen het liever zeggen – in remissie ben, weet ik nog niet.”
“Tot de zomer is het afwachten. Ik heb zoveel momenten gehad waarop ik doodsbang was. Ik wist niet of ik mijn volgende verjaardag zou halen – en eigenlijk weet ik dat nog steeds niet.”
Toch probeert Emma zichzelf steeds weer moed in te praten. “Als de gedachte opkomt dat het misschien niet goed afloopt, dwing ik mezelf om weer positief te denken. Dat moet gewoon.”
Steun van haar moeder
Weinigen weten dat ook Emma’s moeder op jonge leeftijd te maken kreeg met kanker. Zij werd gediagnosticeerd met de ziekte van Hodgkin. “Ze wist dus precies hoe zwaar dit is. Ze zei: ik heb me vaak afgevraagd waarom mij dat toen overkwam. Misschien was het wel zodat ik er nu voor jou kon zijn.”
Emma heeft zichzelf dezelfde vraag gesteld. “Waarom ik? In het begin vond ik het ontzettend oneerlijk. Alles ging net zo goed met me. Ik snap het nog steeds niet. Maar hopelijk kan ik over vijf jaar zeggen dat ik er sterker uit ben gekomen en betere keuzes heb gemaakt.”
