Zieke Jade Kops (18) deelt vreselijk nieuws mee
Via Instagram deelt Jade Kops intens verdrietig nieuws: de tumor in haar nek is gegroeid. Daarmee is, zoals ze zelf schrijft, haar “laatste sprankje hoop op nog een lange, goede tijd op deze wereld” weggenomen. “Het noodlot heeft toegeslagen.”
Jade vertelt: “Sinds 29 augustus 2024 hangt het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Ik wist dat het op een dag zou vallen, maar niemand wist wanneer. Helaas weet ik dat sinds vandaag. Het is gebeurd.”
Ze vervolgt openhartig: “Dit nieuws komt keihard binnen. De gedachte dat er misschien niets meer aan deze tumor te doen is, maakt me bang. Het doet verschrikkelijk veel pijn. De grond is opnieuw onder mijn voeten weggeslagen. Ik weet even niet hoe ik verder moet.”
Jade laat weten volledig verslagen te zijn. “Ik ben dankbaar dat ik met de levensverlengende chemokuren nog tien extra maanden heb gekregen. Maar dat maakt dit moment niet minder pijnlijk. Mijn tumor blijkt sterker dan alle chemo waar ik zo ziek van ben geweest. Dat is enorm moeilijk te accepteren.”
Massale steun
Jade raakte vorig jaar bekend door haar open en moedige verhaal. Ze bouwde een grote online community op via Instagram en schreef een boek, dat met veel succes werd ontvangen. In februari werd ze bij de Best Social Awards bekroond tot Beste Instagrammer.
Haar recente bericht raakt velen diep. Onder de vele steunbetuigingen bevinden zich ook reacties van bekende Nederlanders zoals Emma Kok, Maan, Nicolette van Dam, Emma Heesters, Hanna Mae en Chantal Janzen. Zij laten stuk voor stuk hun medeleven blijken met warme en liefdevolle woorden.
De uitslag is zeer slecht
Sinds 29 augustus 2024 hangt het zwaard van damocles al boven mijn hoofd. Ik wist dat het een keer zou ‘vallen’, maar wanneer wist ik niet precies. Dat wist niemand. Helaas weet ik dat sinds vandaag wel, want het noodlot heeft toegeslagen. Mijn grootste angst is realiteit geworden en mijn laatste sprankje hoop op nog een lange, goede tijd op deze wereld is weggenomen.
Om 09:30 uur is mijn wereld nóg meer op z’n kop gezet dan hij al stond. Ik ben kapot van verdriet en angst nadat mijn oncoloog de woorden ‘Lieve Jade, ik heb slecht nieuws. De klachten waarvoor je MRI-scan met een maand is vervroegd hebben nu een duidelijke oorzaak: je tumor is gegroeid. Deze keer ook richting je hersenen. Dit betekent dat de levensverlengende kuren niet meer voldoende werken en dat je resistent bent geworden voor de chemo waar we onze hoop op hadden gevestigd’ uitsprak..
Daarna werd het stil. Aan beide kanten van de lijn. Dit nieuws komt ontzettend hard aan. Het idee dat er nu misschien niks meer aan die stomme tumor gedaan kan worden, maakt mij bang. Het doet intens veel pijn. De grond is opnieuw onder mijn voeten vandaan gezakt en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. Dit bericht als achttienjarig meisje verwerken is gewoon niet te doen..
De eerste vragen die door mijn hoofd schoten waren ‘En nu?’ en ‘Hoelang heb ik nog te leven?’. Helaas is daar lastig antwoord op te geven. Er wordt nog onderzocht of er een laatste keer bestraling kan worden gegeven, maar dit is in verband met risico’s en bijwerkingen nog onzeker. De chemokuur die afgelopen maandag is begonnen, is inmiddels al afgekoppeld. Binnenkort is er een groot overleg over mijn situatie en volgende week word ik in het Máxima verwacht voor een gesprek. Dan hoop ik meer te horen.
Ik ben totaal verslagen door de boodschap dat het einde dichterbij is dan ik had gehoopt. Ik ben dankbaar dat ik met de levensverlengende chemokuren nog tien maanden heb kunnen rekken, maar dat maakt het bericht nu niet minder verdrietig. Mijn tumor is sterker dan alle chemo waar ik zó ziek van ben geweest en dat is lastig te accepteren.
‘Als je alles geeft, maar het lukt je niet’
