Jada Borsato kiest haar eigen weg: “Ik hoef geen Plan B, dit is wie ik ben”

In een wereld waarin de kinderen van bekende Nederlanders vaak onder een vergrootglas liggen, is het niet eenvoudig om je eigen identiteit te vinden. Jada Borsato, dochter van zanger Marco Borsato en presentatrice Leontine Ruiters, spreekt zich nu uit over haar keuzes, toekomstplannen en de druk die komt kijken bij haar achternaam. Haar verhaal roept herkenning op én discussie: hoe vind je je plek als je naam al beroemd is?

Op eigen tempo

Jada Borsato (geboren in 2002) groeit op in een wereld van muziek, spotlights en camera’s. Haar vader was jarenlang een van de meest geliefde zangers van Nederland, en haar moeder schitterde in talloze televisieprogramma’s. Toch voelt Jada geen drang om dat voorbeeld exact te volgen. In een openhartig interview met het AD vertelde ze recent over haar levenskeuzes: “Ik ben gestopt met school na de middelbare. En nee, ik heb geen Plan B. Dit is het.”

Het klinkt zelfverzekerd, misschien zelfs een tikje eigenzinnig, maar het is vooral oprecht. Jada probeert haar eigen pad te vinden – zonder haast, zonder vast omlijnd plan, maar wél met steun van haar ouders.

“Mijn vader en mijn moeder staan achter mij. Ze zeggen altijd: je moet doen wat je gelukkig maakt.”

Zonder muzikale ambities?

In de media wordt er soms kritisch gekeken naar kinderen van BN’ers die proberen door te breken in dezelfde wereld als hun ouders. Van Sem van Dijk tot de familie Froger: de verwachtingen zijn vaak torenhoog, maar succes is allerminst vanzelfsprekend.

Ook Jada krijgt met die verwachtingen te maken. Haar broer Luca probeert het als muzikant, maar scoorde tot nu toe geen hit. En ook Jada’s eigen eerste single Blik Op Jou, die vorig jaar uitkwam, vond maar beperkt gehoor bij het grote publiek. De videoclip werd zo’n 53.000 keer bekeken op YouTube – geen flop, maar ook geen virale doorbraak.

Toch laat Jada zich daar niet door uit het veld slaan. Muziek is voor haar een expressiemiddel, geen doel op zich. “Ik hoop heel erg dat ik hier een carrière uit kan halen,” zegt ze. “Maar ik wil vooral doen wat goed voelt.”

Een generatie in ontwikkeling

Jada staat symbool voor een generatie jonge volwassenen die het traditionele pad loslaten. In plaats van meteen door te studeren of een vaste baan te zoeken, kiezen ze vaker voor rust, ruimte en zelfontwikkeling. Niet uit gemakzucht, maar vanuit de wens om écht te ontdekken wie ze zijn.

Voor Jada betekent dat voorlopig: geen opleiding, geen negen-tot-vijf en geen gejaag naar snelle successen. Ze woont thuis, werkt aan creatieve projecten en bouwt langzaam aan haar eigen profiel. Of dat via muziek, media of iets heel anders zal zijn, is nog open.

“Als ik het doe, dan moet het écht van mij zijn. Geen kopie van mijn vader of moeder. Ik ben Jada.”

Steun van het thuisfront

Waar anderen misschien hun wenkbrauwen zouden fronsen bij zo’n vrije levensinvulling, tonen Marco en Leontine zich juist ondersteunend. Ze weten als geen ander hoe intens de spotlights kunnen zijn, en geven hun dochter de ruimte om fouten te maken, te groeien en keuzes te herzien.

Volgens Jada is het belangrijk dat ze zich veilig voelt in haar proces. “Ze zeggen niet: ‘Ga iets nuttigs doen.’ Ze zeggen: ‘Doe wat jou gelukkig maakt.’ En dat is zó waardevol.”

De schaduw van bekendheid

Toch is het niet eenvoudig om te functioneren met een beroemde achternaam. Elk stapje dat Jada zet, wordt vergeleken met het verleden van haar ouders. Elke creatieve poging wordt afgezet tegen de muzikale successen van Marco of de mediavaardigheid van Leontine.

Dat legt extra druk op iemand die nog aan het ontdekken is wie ze zelf wil zijn. Het publiek verwacht vaak al een volledig gevormde artiest, terwijl Jada zich nog volop aan het ontwikkelen is.

In die zin is haar eerlijkheid verfrissend. Geen grootse aankondigingen of verkooppraatjes, maar gewoon: “Dit ben ik nu, en ik zie wel waar het heen gaat.”

Kritiek in de media

Sommige media uitten zich de afgelopen tijd sceptisch over Jada’s ambities. Zo werd opgemerkt dat ze “geen opleiding, geen geld en geen muzikale opleiding” zou hebben, en dat ze vooral “thuiszit”. Het zijn harde woorden, die haaks staan op de zachtere toon van Jada zelf.

In een interview met Weekend vroeg een journalist bijvoorbeeld naar het tegenvallende succes van haar single. “Die haalde de hitlijsten niet,” klonk het. Toch reageerde Jada daar ontspannen op. Ze weet dat roem niet allesbepalend is, en dat groei ook in stilte plaatsvindt.

Het is een boodschap die misschien niet spectaculair klinkt, maar wél veelzeggend is: ze laat zich niet leiden door cijfers of clicks, maar door gevoel.

Niet iedereen hoeft te schitteren op het podium

De verwachtingen van het publiek zijn vaak gebaseerd op het verleden. Als kind van een zanger verwacht men dat je óók hits scoort. Als dochter van een presentatrice, dan moet je vanzelfsprekend vlot zijn voor de camera. Maar niet elk pad hoeft via het podium te lopen.

Misschien ligt Jada’s toekomst wel in schrijven, ontwerpen, coachen of ondernemen. Misschien wordt ze een inspirator op een heel ander vlak. En misschien komt het muzikale verhaal later nog. Wat nu vooral telt, is dat ze haar eigen tempo durft te volgen.

Een zoektocht in de schaduw van een familienaam

Wat Jada’s verhaal interessant maakt, is niet het ‘gebrek’ aan concrete successen, maar juist haar eerlijkheid over het niet-weten. In een samenleving die snelheid en zichtbaarheid beloont, kiest zij voor vertraging en verdieping.

Ze is geen gelikte mediapersoonlijkheid, maar een jonge vrouw die haar weg zoekt. En daarin is ze – misschien tegen de verwachting in – voor veel mensen herkenbaarder dan ze zelf beseft.

---

Wat vind jij van de keuzes van Jada Borsato?

Moet je als kind van een BN’er meteen presteren, of is het juist goed dat ze haar eigen weg zoekt? Laat je mening achter in de reacties en praat mee over jongeren, druk van buitenaf en de zoektocht naar identiteit.