Jennifer sprong met haar 154 kilo zware lijf op haar 10-jarige pleegzoon om hem dan te straffen

Dakota Levi Stevens was een gewone tienjarige jongen met een levendige fantasie. Hij hield van Lego, Pokémon en Minecraft, maar hij trok ook graag de natuur in om kikkers te vangen. Op school deed hij het goed en zijn juf was dol op hem. Toch was Levi anders dan andere kinderen: op vijfjarige leeftijd werd hij uit huis geplaatst omdat zijn ouders, beiden verslaafd, niet in staat waren voor hem te zorgen.

Na de dood van zijn vader, eveneens Dakota genaamd, werd zijn zusje Nora geadopteerd door een liefdevol gezin. Levi had minder geluk. Hij kampte met gedragsproblemen en werd van het ene pleeggezin naar het andere doorgeschoven. In april 2024 belandde hij bij de Wilsons in Valparaiso, Indiana. Op papier leek het perfect: Robert Wilson, een schooldirecteur, en zijn vrouw Jennifer woonden in een keurige buurt en hadden al drie pleegkinderen geadopteerd.

Een fatale dag

Toch liep het binnen drie weken volledig mis. Op 25 april kwam er een noodoproep binnen over een ‘medische situatie’ bij de Wilsons. Agenten troffen Levi roerloos aan op de oprit, zonder ademhaling of hartslag. Zijn lichaam vertoonde duidelijke sporen van geweld. Ondanks een traumavlucht naar een gespecialiseerd ziekenhuis, overleed Levi drie dagen later.

Uit de autopsie bleek dat hij zwaar hersenletsel had en inwendige schade aan longen en lever. De doodsoorzaak: mechanische asfyxie — in simpele woorden: verstikking.

De verklaring van Jennifer

Volgens Jennifer Wilson rende Levi weg van huis na een standje over een NERF-speelgoedpistool. Toen ze hem vond, was hij in gesprek met een buurvrouw. Jennifer sommeerde hem in de auto te stappen en negeerde het protest van de buurvrouw. Bij thuiskomst wilde Levi opnieuw wegrennen. Jennifer, vier keer zwaarder dan Levi, sprong op zijn rug en bleef minutenlang op hem zitten om hem ‘onder controle’ te houden. Pas toen ze merkte dat hij niet meer bewoog, belde ze 911. Ze dacht eerst nog dat hij ‘de clown uithing’.

Beelden van een deurbelcamera bevestigen het: Levi schreeuwt het eerst uit van de pijn, spartelt, en blijft dan bijna zeven minuten roerloos liggen onder Jennifer.

Vragen en verdriet

Een buurvrouw verklaarde dat Levi haar had gesmeekt hem te adopteren omdat hij werd geslagen. Of dit uit angst of fantasie kwam, is niet duidelijk. Wat vaststaat: de beelden en het sectierapport laten weinig ruimte voor twijfel. De Raad voor de Kinderbescherming reageerde geschokt en trok de licentie van de Wilsons in.

Voor Levi’s nabestaanden, verenigd onder de naam ‘Dakota’s Army’, was het een bittere pil. Oom Hayden Hetzel, die Levi tussen 2019 en 2021 opving, mocht hem niet adopteren — de Kinderbescherming gaf de voorkeur aan een jeugdkliniek, gevolgd door plaatsing bij de Wilsons. Op Facebook schreef Hayden: “Het systeem heeft je in de steek gelaten, mijn zoon. Ik hoop dat je nu danst en zingt en alle kipnuggets eet die je wilt.”

De rechtszaak

Jennifer werd pas maanden later gearresteerd, na een korte vlucht naar Michigan. De aanklacht: ‘reckless homicide’, een relatief lichte aanklacht die in Indiana maximaal zes jaar cel oplevert. Jennifer pleitte uiteindelijk schuldig. De aanklagers vroegen vijf jaar: twee jaar gevangenisstraf, twee jaar huisarrest, één jaar voorwaardelijk.

Tijdens de zitting op 17 januari sprak de familie, waaronder tante Ana, geëmotioneerd over de machteloosheid en het verdriet. Jennifer las snikkend een verklaring voor waarin ze zei geen vergiffenis te verwachten, maar haar spijt betuigde.

Rechter Michael Bergerson toonde weinig medelijden. “Deze rechtbank zal die jongen niet negeren zoals u dat heeft gedaan,” zei hij. Hij legde de maximale straf op: zes jaar, waarvan één jaar voorwaardelijk. Jennifer kan in 2028 vrijkomen.

Een gebroken systeem

Op sociale media klinkt frustratie. “Een tik op de vingers voor moord,” schrijft iemand. Toch overheerst ook berusting. “Er is geen straf die Levi terugbrengt,” zegt tante Ana.

Feiten op een rij

In 2022 werden in Indiana 553 mensen vermoord — dat komt neer op ongeveer acht moorden per 100.000 inwoners. Daarmee ligt de moordratio boven het Amerikaanse gemiddelde, maar nog net onder die van buurstaten zoals Illinois en Michigan.