Wat de overheid weigerde te geven, regelde Nederland zelf. Na het schrappen van een uitje naar de Efteling voor kinderen uit het asielzoekerscentrum in Sint Annaparochie, staken duizenden mensen spontaan de handen uit de mouwen. Binnen een paar uur stond er ruim een ton op de teller. Geen overheidsbeleid, geen PR-campagne — maar een golf van solidariteit, opgewekt door één kil besluit van bovenaf.
Een politiek besluit, een menselijke reactie
Minister Marjolein Faber, verantwoordelijk voor Asiel en Migratie, gooide olie op het vuur met haar uitspraak dat een pretparkbezoek voor azc-kinderen ‘niet gepast’ zou zijn. In haar ogen leek een dagje Efteling op een beloning — en dus ging er een streep door het plan. Voor de betrokken kinderen en vrijwilligers kwam die beslissing keihard aan.
Maar waar het ministerie de deur sloot, zette de samenleving een raam open. Burgers uit alle hoeken van het land doneerden massaal. Tientjes, briefjes van vijf, zelfs kindergeld. Niet vanwege medelijden, maar uit overtuiging dat deze kinderen ook een herinnering verdienen die níét over oorlog of bureaucratie gaat.
Burgerinitiatief groeit uit tot moreel protest
Wat begon als een kleine crowdfunding groeide in no time uit tot een moreel statement. De boodschap was simpel: als Den Haag het nalaat, dan regelen we het zelf wel. Binnen enkele uren werd het doelbedrag ruimschoots overschreden. Initiatiefnemers werden overspoeld met aanbiedingen van vervoer, begeleiding en alternatieve locaties.
Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) hield zich op de vlakte en liet weten dat het oorspronkelijke uitje niet doorgaat. Maar dat lijkt inmiddels bijzaak. Het doel — een dag onbezorgd kind kunnen zijn — komt dichterbij, of het nu in de Efteling is of ergens anders.
Politiek debat raakt kinderen
Faber staat al langer onder vuur vanwege haar harde toon in het asieldossier. Recent weigerde ze nog lintjes te ondertekenen voor vrijwilligers die zich inzetten voor statushouders. Het schrappen van het kinderuitje was voor veel mensen de druppel. Kinderen gebruiken als politiek signaal — daar gaat een grens over, zo oordeelden duizenden Nederlanders.
En precies dat is de kracht van deze actie. Geen gescheld of polarisatie, maar een concrete oplossing. Geen gezeur over regels, maar een directe ‘ja’ op een koude ‘nee’.
Symboliek die verder reikt dan een pretpark
Het gaat allang niet meer om achtbanen of sprookjesfiguren. Dit is een verhaal over wat een samenleving belangrijk vindt. Over of we kinderen blijven zien als slachtoffers van beleid of als mensen die recht hebben op plezier, veiligheid en een beetje magie.
Terwijl Den Haag zich verschuilt achter budgetten en precedenten, lieten gewone burgers zien dat empathie wél in het systeem past. En dat hoeft niet via een debat in de Kamer, maar via een Tikkie, een busrit en een glimlach.
De toekomst van het opgehaalde bedrag
Wat er met het opgehaalde bedrag gebeurt, wordt de komende dagen duidelijk. Mogelijk wordt het verdeeld over meerdere uitjes of zelfs meerdere azc’s. Vrijwilligers hebben zich gemeld, pretparken tonen interesse en heel Nederland kijkt mee. De druk om hier iets moois van te maken, is groot — maar de goede wil nog groter.
